بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم

ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ﺟﻨﮕﻬﺎﻯ ﻣﺘﻌﺪّﺩﻯ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ، ﻭﻟﻰ ﺑﻪ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﻣﺎ، ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﺩﻓﺎﻋﻰ ﺩﺍﺷﺖ، ﻭ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍﻡ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﺎﺟﻤﻰ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻗﻮﻡ ﻭ ﻣﻠّﺘﻰ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﺩﺷﻤﻦ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﻮﺩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﻓﺎﻉ ﻛﻨﺪ. ﺁﺭﻯ، ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺩﻳﻦ ﻣﻨﻄﻖ ﻭ ﺍﺳﺘﺪﻟﺎﻝ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ، ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﺓﺍﻟﻜﺮﺳﻰ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ، ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ: «ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﭘﻴﺶ ﺭﻓﺖ، ﻭ ﺑﺎ ﺯﻭﺭ، ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺧﻮﺩ ﻛﺮﺩ» ﺩﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺁﺷﻜﺎﺭﻯ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻨﺎﻃﻘﻰ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﭘﺎﻯ ﻳﻚ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﺎﺯ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﻧﺪﻭﻧﺰﻯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻛﺸﻮﺭ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﺟﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺧﺒﺮﻯ ﺍﺯ ﻟﺸﻜﺮﻛﺸﻰ ﻟﺸﻜﺮﻳﺎﻥ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﻰ ﺧﻮﺭﺩ. ﻭﺿﻌﻴّﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﻰ ﺁﺳﻴﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻜﻞ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻭ ﻏﺮﺏ ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ ﻫﻢ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻯ ﺍﺳﻠﺎﻣﻰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﮔﻴﺮﻯ ﻧﻈﺎﻣﻰ، ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺳﺆﺍﻝ ﺑﻪ ﺫﻫﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﻪ: ﺁﻧﻬﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ: ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﺗﺠّﺎﺭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻧﺪ. ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺟﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺒﻠّﻐﺎﻥ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﻭ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺷﺪﻧﺪ، ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ؛ ﻳﻌﻨﻰ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﻤﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ، ﺍﮔﺮ ﻃﺮﻑ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﻓﺴﺦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺭﺍ ﻓﺴﺦ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺟﻨﺲ ﺗﻘﻠّﺒﻰ ﻧﻤﻰ ﻓﺮﻭﺧﺘﻨﺪ، ﻛﻢ ﻓﺮﻭﺷﻰ ﻧﻤﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻠﺎﺻﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻣﺮﺍﻋﺎﺕ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻡ ﺁﻥ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ، ﺟﺬﺏ ﺗﺠّﺎﺭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ. ﻭ ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ: ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺁﻳﻴﻨﻰ ﺩﺍﺭﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﺍﻧﻪ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭ ﻣﻌﺎﺷﺮﺕ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ؟ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﺎ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻴﻢ ﻭ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺍﺣﻜﺎﻡ ﺍﺳﻠﺎﻡ ﻋﻤﻞ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ.